Hiperaktif çocuklu ailelere disiplin ve sınırlar
6-11 Yaş, 12-14 Yaş
Dikkat eksikliği ve hiperaktivite hayatı etkileyecek bir sorun olduğu kesin.Ailelere bu konuda birkaç fikir vermek istiyorum.
1-Dinliyor,isterse yapar,umrunda değil.
Bu hiperaktivitede görünen temel sorunlar.Yas ilerledikçe bencil,sadece kendini düşünüyor gibi şeyler söylenir.Öncelikle her insan evladı paylaşmak, iletişim kurmak ve kendini gerçekleştirmek ister.Ailede (özellikle anneler)bu çocukla ne yapıcam kaygısı çocuk üstünde baskı, yargılama, aşağılama ve bunu iyiliği için diyorum demek. Sizi asla dinlemeyecek ve arkadaşlarıyla kötü bir hayat yaşamasına sebebiyet verecek tavırlardir.Belirli kurallar dışında(Bunlar önemli ve hayati kurallar olmalı) çocuğun üstüne gitmek ters tepki yapacaktır.Evet çocuğu kendinizden soğutmak istiyorsanız kuralcı olup,üstüne gidip,duygusal olarak zarar verin.Ders çalışması için onda bu duyguyu yaratmadan ders çalışmayı istemek.Allah aşkına hangi aklı yerinde insan ders çalışmayı çok sever,hangisi okulda iyi not alıp oturmak ister.Bu başladığın önerisi: SÖZÜNÜZÜN DINLENMESINI ISTIYORSANIZ KENDISINI IKNA ETMEK ZORUNDASINIZ.Kurallar sıkıcıdır ve hiperaktif kural sevmez.
2-ilaclar çocuğumu zehirler,karakterini değiştirir.
Çocuğunuz değişmek zorundadır(ölenen kadar çocuk olamaz ya)ve ilaç yaşıtlarıyla aynı derecede,duygusal gelişimine katkı sağlayacak.Bir uzmanla kesinlikle görüşülmesi gerek.Yoksa ilacın yan etkilerinden daha derin karakter sorunları yaşayabilir.Yalnız çocuk değil ailede bu sorunu çeker.Antisosyal,şiddet eğilimi olan,madde kullanan çocuklarınız olmasini istemezsiniz herhalde. Çünkü bu grup tehlike altında bu bir gerçek.Normal bir beyinle hiperaktif beyin bağımlılık dereceleri ortada.Lutfen internetteki gereksiz şeylere inanıp onun hayatına zarar vermeyin.Bu başlığın önerisi:BIR UZMANLA GÖRÜŞMEK
3-Ben onun için çabalıyorum beni anlamıyor.
Genelde anneler bu sorunu dile getirir.Ergenlik dönemi zaten her bireyin tehlikeli davranışlara meyilli olduğu bir dönem. Bu dönemde beni anlamıyorsun, umursamıyorsun demeniz hiçbir şey ifade etmeyecek.Sizin çocuğunuz ve anlamak zorunda değildir eğer ki siz onu anlamazsınız.Duygusal gelişim ailede başlar bunun farkında olmalıyız.Bu başlığın önerisi: EĞER SIZI ANLAMIYORSA BIR YANLIŞ YAPIYORSUNUZ, DÜZELTILECEK BIR YANLIŞ
Evet son olarak anlayışlı olmanın ve sabırlı olmanin, karakterine etkisi yadsınamaz bir gerçek.Bir insana yapılacak en büyük kötülük onun dışlanması ve her taraftan kötü anlaşılması.Çocuğa verilecek en büyük değer güvendir.