Pek çok ebeveyn, çocuklarının sosyal becerilerinin gelişmesi için okul ortamında ve diğer yerlerde iyi bir arkadaş çevrelerinin olması gerektiğine inanır. Bu yüzden ebeveynlerin çoğu, çocukların yalnız kalması fikrinden hoşlanmaz. Evet, çocukların yaşamı her zaman yalnız kalmaya pek de uygun değil. Genellikle gözetim altında bulunmaları gerekebilir. Ancak uzmanlar, çocukların kendi başlarına bırakıldıklarında önemli gelişmeler olabileceğine inanıyor.
Çocukların çoğu, okul ve artan dersler ve kurslarla zamanını geçiriyor. Kalan zamanlarının büyük büyük bir kısmını ise sosyal medya alıyor. Tüm bu modern odaklanma süreci, bir yandan da farkında olmadan stresli ve gergin bir duruma neden oluyor. Aslında ilköğretim çağındaki çocuklar, bilişsel ve sosyal olarak yorucu bir gün geçirdikten sonra kitap okumak veya resim yapmak gibi tek başına yapabilecekleri etkinliklere yönelirler. Bazıları da kulaklıklarını takarak ortamdan biraz uzaklaşmaya çalışırlar. Tüm bunlar yalnızlık ihtiyacına hizmet eden davranışlardır. Bazen de günün sonunda yaşadıkları duyguları tek başlarına kurdukları oyunlarda, oyuncaklarıyla yeniden yaşarlar. Aslında çocuklar böyle yaparak duygularını düzenlemeye çalışırlar. Kendi başlarına vakit geçirebilen çocuklarda depresyon belirtilerine daha az rastlanır. Çünkü yalnız kalabilmek aynı zamanda kendileriyle ilgili konuları daha fazla düşünmek ve anlayabilmek için bir fırsattır. Tüm bunlara baktığımızda, çocukların makul sürelerde yalnız kalabilmelerine fırsat vermek gerekir. Bu süre her çocuk için değişeceğinden buna yetişkinlerin değil kendilerinin karar vermesi daha doğru olacaktır.
Bazı çocuklar ise yalnız kalmaya alışkın olmayabilir. Bu durumda zorlamak yerine kısa sürelerle alıştırmaya çalışarak, yalnızlık vakit geçirmeye alışmaları için destek olabilirsiniz. Unutulmamalıdır ki, zaman zaman yalnız kalmak isteyen çocuklar asosyal değildir, bazıları yalnız kalmayı seviyor olabilir. Burada dikkat edilmesi gereken şey yalnız geçirdikleri zamanın süresidir.